Laatste week in Niger

Over een paar uur stappen we in het vliegtuig maar allereerst nog een verslag over de laatste loodjes.

La boutique: Bon prix
Na de inzamelingactie in Nederland, zijn Sahidou en Machiel aan de slag gegaan voor de boutique. Op de openlucht-bouwmarkt hebben ze hout, spijkers en golfplaten gekocht voor een mooi prijsje. Allereerst hebben ze het karkas van de boutique op maat gemaakt en opgezet in onze tuin. Alles werd netjes genummerd als een echt Ikea pakket. Daarna is alles naar de locatie verplaatst en is de boutique daar opgebouwd. Iedereen kwam natuurlijk een kijkje nemen: een blanke en een Nigerijn die samen een winkeltje bouwen……dat komt niet elke dag voor. Na 4 uur werken, met bewolking maar toch 35+ graden, was Machiel verbrand, helemaal kapot, 6 liter zweet kwijt en maar 3 liter gedronken. Sahidou daarentegen was nog lang niet moe en werkte als een bezetene door met een wollen muts op. De volgende dag hebben we de voorraad aangeschaft: een zak rijst, suiker, macaroni en spaghetti en een jerrycan olie (zie filmpje). Om het helemaal af te maken heeft Machiel nog rekken van hout gemaakt, een bankje en natuurlijk een bordje met ‘Bon Prix’.

Het grappige was dat Sahidou het winkeltje dicht bij een elektriciteitspaal wilde zetten op de rand waar het kruispunt begint. Brommertjes en fietsers snijden daar de weg af en Sahidou wilde hem dus pal op de zandweg zetten. Machiel vroeg verbaasd: “Maar dat kan toch niet, midden op de weg???” Jawel joh, pas de problème! was Sahidou z’n reactie. Een uurtje nadat de winkel stond was de weg verlegd en leek het alsof het winkeltje er altijd al stond.

’s Avonds toen de boutique af was, kwam er een man langs om te vragen welke menuisiér (volgens het woordenboek: timmerman voor het fijne timmerwerk) die mooie boutique heeft gemaakt. Sahidou en Issaka zeiden trots: “de menuisiér is al weg en komt morgen weer terug, maar hij is wel heel duur hoor!” Ze lagen helemaal in een deuk toen ze ons dit de volgende dag vertelde. De man was de volgende dag weer terug gekomen, maar toen was Machiel al weer vertrokken.

Bij het afscheid zei Sahidou: Sinds de dag dat ik geboren ben, is er nog nooit iemand in mijn leven geweest die me zoveel gegeven en zo goed geholpen heeft. We hebben hem al meerdere keren verteld dat het ook onze vrienden en familie zijn die de boutique mede hebben mogelijk gemaakt en dat hij het voor de rest ook zelf verdiend heeft doordat hij zo goed voor ons gewerkt heeft.

Afscheidsfeestje
Tegen alle verwachtingen in heeft Sara’s werk (AREN) nog op zaterdagavond een afscheidsreceptie geregeld. Ook de collega’s van haar tweede werkgever, Mooriben, waren hier aanwezig en een kleine Nederlandse delegatie. We hadden geen idee wat we er van moesten verwachten, maar er kwamen veel mensen opdagen en de één na de andere collega ging een speech geven. De speech van Sara’s begeleider (die na 4 maanden weg is gegaan bij AREN) gaf de mooiste speech met een speciaal applaus voor Machiel: die als huisman altijd alle zaken thuis op orde had als Sara terug kwam van haar werk en zelfs tijdens haar verblijf in Nederland alleen in Niger achterbleef. We kregen allerlei kado’s, heel leuk! Daarna kwamen er 2 gegrilde schapen binnen gevuld met couscous en kon het eetfestijn beginnen. Als laatste heeft Sara ook nog een speech gegeven en was de geslaagde avond afgelopen.