Eerste maand Niamey

Bedankt voor de vele reacties op het vorige verhaal, erg leuk!

Vandaag zijn we 4 weken in Niger…..wat vliegt de tijd eigenlijk. En we hebben al aardig wat meegemaakt. Het heeft lang geduurd voordat we weer wat op de site hebben gezet omdat we druk bezig waren met het vinden van een huis (en het schoonmaken) en het aansluiten van internet was ook niet zo 1-2-3 geregeld. Maar dat is nu wel gelukt dus wie wil Skypen: sara.filius

Huizenjacht
In een hotel slapen is natuurlijk altijd wel relaxed. Nu ook wel. Er was ’s ochtends ontbijt, een lekker zwembad om ’s middags af te koelen en je bed werd opgemaakt. Daarnaast is er natuurlijk de hotelbar, waar je lekker koel BIÈRE Niger kan krijgen en wireless kan internetten. Er zaten wel veel eenzame Nigerijnse dames. Hoorden naderhand dat de bar van ons hotel (Hotel Terminus) de werkplaats is voor de meisjes van de nacht. Een nadeel van het “wonen” in een hotel is, dat je je 4 tassen niet graag wilt uitpakken en dat je eigenlijk een beetje woont vanuit je koffer. Je wilt graag je eigen stekkie dat je naar eigen smaak kan inrichten. “Je bent er wel, maar je kunt nog niet beginnen aan je nieuwe leventje,” Dus snel op zoek naar een woning.

Via Maarten (andere uitgezondene via Agriterra) in contact gekomen met een ‘makelaar’ die ook zijn huis had geregeld (hij was er namelijk al 2 weken). Waarom tussen aanhalingstekens? Hij was meer zwerver dan makelaar! Na in het beste Frans van Sara te hebben uitgelegd welke wijk we wilden, en wat voor huis we wilden, werden we precies naar het tegenovergestelde gebracht; een stinkend krot in een shabby buitenwijk. Toen hij daar ook nog in een steegje richting huis om geld begon te zeuren waren de rapen gaar. We’re done, lets go!

Gelukkig ging het gerucht dat we een huis zochten snel rond bij ons hotel en omstreken. Dit leverde ons meerdere aanbiedingen op en ook een iets betrouwbaardere makelaar, hoewel we ‘em altijd sjacheraar zijn blijven noemen. Na op een zaterdag ongeveer 8 huizen bezocht te hebben, duizelde het ons een beetje. Het enige dat we nog konden herinneren was dat huis 2 geweldig was, maar buiten ons budget, en huis 1 wel oké. Maar dan nog, wisten we niet meer precies welk huis wat had. Op zondag (is hier geen rustdag) nogmaals met de ‘makelaar’ huis 1 en 2 mogen bezichtigen en uiteindelijk is het huis 1 geworden omdat huis 2 niet naar beneden te onderhandelen was qua prijs. Voordeel van huis 1 is dat er meubels in staan die de oude bewoners (Tunesiërs) hebben laten staan. En van Jeroen en Sylvia hebben we stoelen gekregen op de veranda. Alles is helemaal schoongemaakt tot op de lichtknopjes en plintjes aan toe, want daar kwam een bagger van af!!! En nadat er een reparateur is geweest doet zelfs de wasmachine het weer……………dat is hier echt een luxe: We’re King of the Laundry!

Het leuke is dat Machiel zich hier aardig kan uitleven en helemaal als volgende week hopelijk zijn pakket met gereedschap aankomt. Als engineer de batiments (Frans gaat steeds beter :) ) heeft hij natuurlijk even een plattegrond voor jullie gemaakt (zie foto's)

Adres = Yantala Haute 40 nr. 79 Post sturen heeft geen zin, want er werken hier geen postbodes. Mocht je dit toch willen, bijv. voor geboortekaartjes (jippie!) gebruik dan dit = BP 12758 Niamey. En voor de Google Maps diehards, dit zijn de coordinaten = +13° 31' 51.95", +2° 5' 44.90"

Maar goed, foto’s zijn natuurlijk nog leuker en Sam (vader Sara) heeft ons extra fotoruimte kado gegeven zodat we helemaal los kunnen gaan. En omdat er aardig wat geklust en genaaid gaat worden (bekleding over de grote lompe leren stoelen waar je met deze hitte aan vast plakt) staan er over een tijdje ook foto’s op van na de metamorfose.

Bewaker (a.k.a. Boyke)
In onze tuin naast ons huis staat een huisje voor personeel. Dat hebben de meeste huizen hier. De jongen die hier woont, Jean-Marie (Sara probeerde hem JM Pfaff uit te leggen, maar hij keek alsof ze gek was geworden……laat maar). Bij de vorige bewoners was hij de schoonmaker (en alles was vies, joh), kok en allerlei sjouw en koopklusjesBOY. Maar goed, wij zitten er niet echt op te wachten om iemand in ons huis te hebben rondlopen. Zit je op de bank in je pyama, komt hij opeens binnen om het buitenlicht aan te doen. Een bewaker hebben we wel nodig. Dit is hier erg gebruikelijk en mensen om ons heen raden het ons ook aan. En wat moet je anders, hem weg sturen? Hij is geen Nigerijn, maar Burkinabé en hij heeft dus dat ene huisje als verblijfplek. Trots liet hij ons zijn huisje zien. Van andere Anasara’s (de naam voor Blanke hier, waar Sara nl sowieso altijd op reageert) hebben we geleerd dat je duidelijk en consequent moet zijn………pfffff, maar dat is nog niet gemakkelijk. Je wilt ook geen hautaine kakmadam zijn en Sara is toch de gene die nu met hem moet communiceren vanwege de taal. Maar goed, elke dag gaat het een beetje beter, maar Machiel z’n constatering blijkt toch wel de juiste. Hij is heel simpel, is gewend om orders te krijgen per dag en niet om een vast patroon te hebben. Oftewel, Sara moet hem steeds vragen om dezelfde dingen te doen…..maar goed, we komen er wel!

Internet
Het krijgen van internet heeft ons geduld aardig op de proef gesteld. De chef van de Nigerijnse Ziggo (hier Sonitel) komt namelijk alleen van zijn gat als hij er extra betaald voor krijgt. Dit duurde een week voordat wij daar achter kwamen en toen waren we al vele frustratiemomenten, scheldkanonnades verder. Gelukkig deelde de rest van het Sonitelpersoneel dezelfde mening over deze zogenaamde Scarface (dit omdat hij als teken van zijn tribe vanuit z’n mondhoeken meerdere krassen over z’n wangen heeft lopen). Na een week voor internet betaald te hebben deed de verbinding het nog steeds niet en wilde Scarface nog altijd niet komen. Telefoontjes nam hij ook niet meer op, behalve als je anoniem belt, hahahaha! Na 1 week zijn we aan zijn bureau gaan staan en hebben net zo lang achter hem aangelopen tot hij mee ging. Hier werd hij niet vrolijk van, maar dat was hij toch al nooit. Maar goed, we hebben internet gekregen zonder smartengeld te hoeven betalen, want dat vertikken we echt. We betalen niet voor niets, € 50,- per maand plus alle installatiekosten.

Franse les & Werken bij AREN
We zijn inmiddels al 3 weken aan de Franse les en hebben al menig frustratiemomenten gehad. Het is erg moeilijk als je je niet kan uitdrukken en je moet wel allerlei zaken regelen. Sara gaat in de middagen al naar het kantoor van AREN om de collega’s en de organisatie te leren kennen. Dit omvat voornamelijk kletsen met mensen die een praatje komen maken (max. was 1,5 uur, gezellig hoor) want Sara zat tijdelijk in het kantoor van de directeur (die de binnenlanden in was). Wel een andere wereld hoor….. zit je wat documenten door te nemen komt er opeens een Touareg binnen, dat is een man met een soort tulband (zie foto van internet). Wel bijzonder hoor! Maar het werk ging wel erg op een laag pitje want het was Ramadan en de laatste 10 dagen bidden sommige mensen de hele nacht door. Er waren niet heel veel collega’s op kantoor en als ze er al waren lagen ze veelal te dutten of te kletsen. Maar goed, wel een relaxte manier om de mensen te leren kennen en je draai te vinden.

Bij Machiel gaat het Frans ook al beter. Hij kan nu boodschappen doen en als mensen langzaam praten en goed articuleren, komt het goed. Maar Machiel heeft natuurlijk geen haast en kan het op z’n gemakje doen. Ook hoeft hij geen hoog niveau te halen, als hij zich maar verstaanbaar kan maken.

Nieuwtjes
Verder hebben we 2 jonge katjes, genaamd Hoster & Nokke. Nu is Sara niet meer de enige die deze Zeeuwse uitdrukking gebruikt. Maar dat is Machiel z’n schuld want die mocht de namen verzinnen. Naast het feit dat Machiel zich ontpopt tot een ware huisman, klusjesman en huisvader voor Hoster & Nokke, heeft hij binnenkort nog een andere bezigheid: Nederlands leraar! De zoon van Jeroen (Bredanaar die hier al jaren woont), Xavier praat goed Nederlands. Zijn ouders hebben voor dit schooljaar weer een Wereldschoolpakket voor hem gekocht zodat hij vooral zijn schrijfvaardigheid verbeterd. Voor Jeroen z’n vrouw (Burkinabé) zijn de oefeningen niet altijd gemakkelijk en Jeroen werkt meestal 10 dagen buiten Niamey en komt dan een aantal dagen naar huis. Vanaf deze week gaat Xavier thuis de oefeningen maken met behulp van Sylvia en 2 keer in de week komt hij bij ons om de oefeningen na te kijken en uitleg te krijgen. “Had ik toch maar PABO moeten gaan doen” zei Machiel.

Dit was het weer, live vanuit het snikhete Niger,

Machiel & Sara
S: +227-98350186
M: +227-91445558