Le temps passe vite!

Wat gaat de tijd snel. Elke dag rijdt Sara naar werk, AREN of Mooriben (sinds een paar weken helpt Sara ook Mooriben, een landbouwersorganisatie met hun Monitoring en Evaluatiesysteem). Mooriben is niet ver van ons huis, zeker nu Sara altijd een ‘shortcut’ neemt via die vuilnisbelt (zie filmpje). Daar aangekomen wordt ze vaak verwelkomd door de kinderen van de bewaker van Mooriben (zie filmpje). Dat kleine meisje willen we graag kopen :)
Bij AREN valt het op dat er veel kinderen worden geboren bij collega’s, dus wordt een kraambezoekje ook van de partij. Een paar dagen na de geboorte geeft de familie een feest (Baptème) en wordt de naam van het kindje bekend gemaakt. Er staat dan een grote partytent voor de deur waar de mannen ’s ochtends de Fathia (gebed) houden en de vrouwen zitten in de tuin of binnen. De moeder ligt de hele dag op bed, waar mensen continu langs komen om het kindje te bekijken. Je gaat dan ff op bed zitten en krijgt het kindje vast (althans, Sara in ieder geval wel altijd) en de rest zit er dan op lost te kletsen. Er is genoeg te eten en te drinken voor iedereen die langs komt. Het is een hele belangrijke dag. Afgelopen weken waren er al 3 kraamfeesten bij AREN.

Emigratie geregel
Naar een ander land verhuizen is spannend maar ook erg vermoeiend. Je moet zó véél dingen regelen met instanties als overheid en vorige werkgevers voor visa en verhuizingen. Het probleem is dat je van de normale, gebaande paden afwijkt……je woont niet meer in NL en dus lukt het aanvragen van dit soort papiertjes niet 1-2-3. En in die fase zit we nu weer, maar dan voor Oeganda. Gelukkig deze keer wel voor een langere periode, dus dan hoeven we het voorlopig niet meer (zo snel) te doen. Even een voorbeeldje en gelijk het toppunt van bureaucratie: het aanvragen van een verklaring van woonstelling (dat we 1 jaar in Niger hebben gewoond) aanvragen bij Gemeente Breda die het sturen naar ons postadres in NL, scannen en emailen naar NLse Ambassade in Burkina Faso die verklaring opmaken, die het weer doorsturen naar de consul in Niger, waar UITEINDELIJK de verklaring klaar ligt. En dat is dan één van de paperassen die we nodig hebben, het houdt je van de straat :)

Hoster & Nokke
Ook de katjes zijn inmiddels familieleden geworden en die gaan dus ook gewoon mee. Maar ook dit is niet zo maar gedaan. De dierenarts is afgelopen week geweest om ze te voorzien van een chip en om bloed af te tappen wat opgestuurd is naar een laboratorium in Duitsland. Uiteindelijk kregen we bericht dat ze rabiësvrij zijn en ontvangen we een certificaat. Met nog een officieel document van de Nigerijnse overheid, dat ze gezond zijn, kunnen Hoster & Nokke met ons een bezoekje aan NL brengen. Oh ja, de ballen gaan er binnenkort ook nog af. En dan moeten we nog uitzoeken wat de regels zijn om ze Oeganda binnen te krijgen……………………pfffff, tis wel een gedoe hoor, hosternokke!

Internet en stroom
Op zich is de internetverbinding hier niet slecht, zeker niet voor Nigerijnse begrippen. Dat is wel een plus punt……mits we natuurlijk stroom hebben. De stroom valt nu een paar keer per dag uit en soms zit er zelfs regelmaat in: ergens in de ochtend, van 15:00 tot 17:00 en van 23:00 tot 01:00. Er is niet genoeg geld om heel Niger (en met name Niamey) van stroom te voorzien en dus gooien ze de stroom er op gezette tijden uit in bepaalde wijken. Het gekke is dat Niger haar stroom uit Nigeria haalt, terwijl 90% van de Franse economie op Nigerijnse uranium draait. De overheid sluit liever een deal met de Fransozen en Chinezen die hier uranium mogen ontginnen, dan dat ze zelf een elektriciteitscentrale bouwen. Onbegrijpelijk!!
Enfin, over het internet mogen we dus niet klagen, tot een paar weken geleden. Toen lag één van de grootste internetproviders eruit, en waarom? Er was voor de kust van Benin een boot op een glasvezelkabel verankerd met als gevolg, heel Togo, Benin en Niger zonder internet. De melding was ”het gaat een week duren”, waarbij Machiel zei: “een week in Afrika staat hier gelijk aan een maand.” Uiteindelijk hadden we na 2 weken weer internet. En dat is nou typisch Afrika……..en boot op een glasvezelkabel…..dat verzin je toch niet?

Sporten
Verder hebben we het sporten weer een beetje opgepakt. Het weer is nu ook vaker onder de 40 graden en zweten doe je toch, ook al doe je niks. Sara naar Afrikaans dansen, Machiel loopt rondjes om het voetbalstadion (één vd weinige asfalt wegen zonder putten) en samen gaan we nog volleyballen en tennissen. Het leuke is dat we dit doen met andere buitenlanders van onze leeftijd, waaronder Spanjaarden, Italianen, een Indiër, een Chinees en een Noor……een multiculturele groep!

Hulpsteuntje voor de bewaker
Al sinds enige tijd zijn de broers van onze bewaker Sayedou (Beniner) ook naar Niger gekomen. De oudste broer is kleermaker en loopt nu een aantal maanden stage bij een gerenommeerd kledingbedrijf om z’n niveau te verhogen. De jongere broer van onze bewaker, Isaka, werkt bij ons op zondag zodat Sayedou een rustdag heeft. Het laatste half jaar heeft Sayedou elke maand wat geld opzij gelegd zodat ze een klein winkeltje in hun straat konden beginnen, waar ze nu rijst, macaroni, biscuitjes en wat snoepjes verkopen. Isaka is degene die de winkel bemand samen met Sayedou en op de langere termijn komt de kledingmaker er ook bij om vanuit daar te werken. Elke maand houden ze wat geld over, waarmee ze uiteindelijk hun verkoopwaar (olie, zeep en suiker) willen uitbreiden en het rieten hutje willen vervangen voor golfplaten. Vooral dat verkoopwaar moet in één keer een groot aandeel van gekocht worden, wat dan ik kleine zakjes/flesjes wordt verkocht. We waren al erg content met het werk onze bewaker en toen we van zijn initiatief hoorden zijn we eens bij zijn hutje gaan kijken. Toen we er aankwamen bleek het een erg schamel hutje te zijn (hadden niet anders verwacht) maar Isaka had de macaroni al uitverkocht (zie foto winkeltje).

Omdat Machiel momenteel geen klusactiviteiten heeft, lijkt het hem erg leuk om Sayedou te gaan helpen het winkeltje op te knappen. En als hij meer verkoopwaar heeft dan kunnen we hem net over die grens duwen dat hij zelf goed voorruit kan. Vind je dit ook een goed initiatief en lijkt het je leuk om ook wat bij te dragen (bijv. kleinigheidje wat je normaal op een terrasje zou spenderen), laat het ons weten en stuur een email Smeichel_new@hotmail.com