Toeristenseizoen 2010-2011

Travel Agency Peeters heeft veel boekingen binnen gekregen dus op eerste kerstdag kwamen de eerste toeristen gebruik maken van het Guesthouse. Pa & Ma Filius-Mons en neef Bastiaan hadden gekozen voor de kerstdagen en de Nieuwjaarswisseling. Een week later werden zij opgevolgd door Urf & Smurf (a.k.a. Erwin en Maaike) en een dag na hun vertrek kwam Gerdi aan, na een enerverende reis door Benin. De hekkensluiters waren Papa & Mama Peeters.

Hieronder een kopie uit het gastenboek:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Carla Mons – december 2010
Lieve Sara en Machiel

Het is nu woensdagochtend en ik begin een beetje bij te komen van de bijzondere vakantie bij jullie in Niger. We hebben enorm genoten. Jullie huis, zo heerlijk ruim en koel, de fijne tuin met veranda en zwembad....... echt een klein paradijsje! Ik heb ervan genoten om tussen alle activiteiten door neer te ploffen op één van de rieten stoelen op de veranda.

We hebben veel leuke dingen gezien en gedaan: de markten, het straatleven, zelfs boodschappen doen was een hele belevenis. Het uit eten gaan was ook bijzonder: van het sjieke Grand Hotel Niger (en dan gelijk genieten van de ondergaande zon in de rivier de Niger) tot aan de complete maaltijd van slechts 2 euro p.p. bij het (race-kak-vrije) lokale eettentje.

Ook bijzonder was het tripje naar de giraffes en vooral niet te vergeten het boottochtje op de Niger en de nijlpaarden die we daar zagen. Het viel me op dat de meeste mensen vrolijk en aardig zijn, ondanks alle ellende. Het maakte wel een enorme indruk op me, al die bedelende mensen, veel misvormd en al die blinden (niet met een blindengeleidehond, maar met een blindengeleidekind). Ik vond dat af en toe best moeilijk.
Nog heel erg bedankt voor de leuke tijd en geniet van de volgende visite, want die staan alweer praktisch voor de deur.

liefs
Carla
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urf– januari 2011

Eindelijk was het dan zover. De rugzakken waren gepakt, de benodigde prikjes waren geprikt en de malariatablettenkuur was opgestart. Klaar voor de reis naar Opa en Zara in Niger. Wel wat ingelezen, maar toch met veel onwetendheid naar het Afrika afgereisd. Taxi Norbert was op mooi tijd (lees 03:00 uur 's nachts) en ging voor de tweede keer in anderhalve dag tijd 'toeristen naar Afrika' op het vliegveld afzetten. Aangekomen op het vliegveld Düsseldorf nog een laatste bakje warme chocolademelk en cappuccino gedronken en op naar het onbekende.

Na een kleine vertraging van 4 uurtjes in Parijs kwamen we aan in het avondzwart (lees pikkedonkere) gehulde Niamey. Het temperatuurverschil was aangenaam en we werden na het uitstappen uit het vliegtuig getrakteerd op een 20 seconden durende busrit van 125 mtr die ons naar de douane bracht. Samen met zo'n 25 tot 30 andere passagiers (de rest bleef zitten om door te reizen naar de hoofdstad van Burkina Faso met de prachtige naam Ouagadougou) in de rij staan om de paspoorten te laten controleren. Netjes in de rij wachten kunnen ze niet allemaal en het bleek ook wel handig te zijn als je iemand kende, want dan mocht je namelijk vooraan aansluiten. We waren op vakantie dus no worries, kalm aan. Eenmaal door de douane werden we opgewacht met een bordje (SM)Urf en vertrokken we per pick-up naar Huize Peeters-Filius. Eerste avondje gezellig bijkletsen onder het genot van een BIÈRE Niger en hapje eten en de plannen doorspreken voor de rest van de vakantie. Lijstje gemaakt wat we zeker moesten en wilden zien en daarna lekker slapen onder het muskietennet.

Dag 1: Wakker worden met een lekkere temperatuur en de zwembroek aan voor een duik in het zwembad. Voordat jullie denken dat het een erg lang en gedetailleerd reisverslag gaat worden, mag je toch opgelucht adem halen. Want...

Toen ging de telefoon... Nadat Zara lange tijd aan de lijn gezeten had met andere uitgezonden Nederlanders kregen we te horen dat er een ontvoering geweest was in de hoofdstad. Gevolg: Tot nader order zo min mogelijk de straat op, niet de stad uit en zeker niet de toerist uithangen. Daar waren we eigenlijk toch wel voor naar Niger gekomen : )

Dag 2 t/m 14: Gelukkig had ik (Urf) een dik boek, Open biografie van André Agassi (zeker een aanrader) gekregen voor kerst en houdt Maaike alias Smurf ook wel van een bladzijde lezen. Op de veranda hebben we dus onze eerste daagjes doorgebracht met lezen en kletsen en zwemmen.
Naast Opa en Zara hou ik wel van een spelletje en was Maaike bereid om 23 nieuwe spelletjes te leren zodat we 's avonds, wederom voorzien van een natje en een droogje, al kletsend over van alles en nog wat de uurtjes doorkwamen.

Dag 15: Vertrek naar Nederland

Alle gekheid op een stokje... Tussendoor hebben we gelukkig nog wel wat cultuur kunnen snuiven.

Zo hebben we de petit marché bezocht wat toch wel een erg grote markt is voor wat de benaming zou vermoeden. Veel etenswaren, kruiden enz. te koop en een heerlijke pot piment (pittige kruiden) meegenomen voor thuis.

Verder zijn we naar het Nationaal Museum geweest waar skeletten te zien waren van dino's en een dierentuin te zielig voor woorden. Een kanariepiet in Nederland heeft een grotere kooi dan een nijlpaard in Niger!

Ook de 'stoute' wandelschoentjes aangetrokken en het voetbalstadion en de sporthal bekeken en wezen shoppen in de 'winkel'straat.

Tot slot enkele indrukken:
- veel zand en stof
- toeterende auto's voor elke kruising
- Immens overschot aan beltegoed kaarten door mannetjes bij elke kruising
- Veel armoede
- Eerste hoofdstad zonder Amerikaanse fastfoodketens
- Je wordt aangesproken met Anasara (Blanke) of Patron (baas)
- Lekkere brochetta's (vleesspiesjes van de BBQ)
- BIÈRE Niger
- Geweldige accommodatie Stay-IN Peeters
- Plezier met de (Nederlandse les) schoolkinderen in het zwembad
- Creatief in de keuken met enkel 4 soorten groenten

Kortweg: Heerlijk uit kunnen rusten in Afrika...

Gegroet Urf en Maaike
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gerdi – februari 2011

Door de onrustige situatie in Niger mochten Sara en Machiel niet over land reizen en konden ze mij niet ophalen in Benin. Mijn eerste Niger ervaring was achterop een brommertje langs de Niger naar het busstation. Gelukkig al aan Afrika gewend, dus het wachten op de bus die om 10.00 uur zou komen tot 12.45 uur was al deels ingecalculeerd. Het eerste stuk van de reis was als in een achtbaan, daarna een stuk betere weg dan in Benin, erg fijn als je in totaal 7 uur in de bus zit.

Bij aankomst in Niamey opgehaald door Machiel en mijzelf geïnstalleerd in de gastenkamer. Erg relaxed om weer in het Nederlands je verhaal te kunnen vertellen. De eerste dagen rustig aan gedaan, uitslapen, zwemmen, boekje lezen en ’s avonds een spelletje doen. Erg relaxed want iedere dag dat ik in Niger was werd het steeds iets warmer. Resultaat: Niets doen is al vermoeiend en dus doen we dan ook maar zo min mogelijk :) Dit kon natuurlijk ook niet door de restricties vanuit het werk van Sara, maar wel heb ik gezien hoe het dagelijks leven er in Niger aan toe gaat, waar Sara werkt en hebben we lekker bij kunnen kletsen!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chris – februari 2011
Allereerst zouden wij willen aangeven dat wij ons verblijf als bijzonder prettig hebben ervaren. Dit ondanks de beperkingen die, noodgedwongen door de recente voorvallen, aan de buitenlanders zijn opgelegd en de ietwat eenvoudigere leefomstandigheden. Alhoewel dit laatste nogal meeviel , want alle voorzieningen, die een verwende “Anasara” nodig denkt te hebben, zijn in redelijke mate aanwezig. Sterker nog, er is zelfs een zwembad, dat ten gerieve van de stroom bezoekers van de afgelopen 2 maanden, door Machiel met hulp van hun trouwe gardien Sahidou (ik hoop dat ik de naam goed schrijf, anders- excusez-moi mon ami), was omgetoverd van een onderkomen betonnen bak tot een alleszins acceptabel zwembassin.
Als je voor het eerst (in het echt en niet met de afstandbediening zapp-klaar in de hand op de bank) in een “derde wereld” land terechtkomt zijn de indrukken overweldigend en deels niet te bevatten. Als eerste zijn ons de grote verschillen tussen de ingezetene opgevallen. Als wij in Niger (of eigenlijk in Niamey, want daarbuiten mochten wij helaas niet komen) om ons heen keken, kregen wij de indruk dat het overgrote deel van de Nigerijnen erg veel moeite heeft om in hun elementaire levensbehoeften te voorzien. Dit was op zich niet zo verrassend. Aan de andere kant kwamen wij ook de nodige mensen tegen, voor een deel buitenlanders, maar naar het ons leek ook veel Nigerijnen (de bovenlaag?) die ogenschijnlijk geregeld een tripje naar bijvoorbeeld Parijs maakte om daar hun kleding en andere luxe zaken in te kopen. We zijn ze op de heenreis zelfs tegengekomen. Nu kun je in Nederland of een ander “ontwikkeld land” natuurlijk ook grote verschillen tussen “arm” en “rijk” constateren, maar wij mogen ons gelukkig prijzen dat bij ons niemand (ook al is hij niet in staat daar zelf voor te zorgen) hoeft te leven in omstandigheden zoals het grootste deel van de Nigerijnen.

Een andere indruk, die wij echt als pijnlijk hebben ervaren is de, in het directe contact, onderdanige houding van veel mensen in Niger ten opzichten van de blanken. Om nu niet al te theatraal over te komen door het koloniale- en slavenverleden van ons Nederlanders hierbij te betrekken, veroorzaakte dit toch wel een gevoel van schaamte bij ons.
Gelukkig zijn de mensen daar in het algemeen vriendelijk, ook al proberen ze noodzakelijker wijs hun diensten en goederen soms wel heel nadrukkelijk aan je te slijten. Dit heeft echter in ons geval, bij weigering, op geen enkel moment tot enig ongenoegen geleid.

De delen van de Nigerijnse natuur waar wij van hebben kunnen genieten, veelal langs de bedding van de Niger, waren het fotograferen meer dan waard. Ook al was volgens onze kanokapitein, die ons naar de nijlpaarden in de Niger heeft gevaren, papa nijlpaard “n'est pas contente” en dat liet laatstgenoemde ook duidelijk horen.
Resumerend zouden wij willen aangeven dat wij, los van enkele voor ons schrijnende beelden, met volle teugen hebben genoten van 10 heerlijke dagen in Niger op ons vakantie adres aan de Rue Issa Béri - 59, nummer 679 in het bijzonder van de gastvrijheid van Sara en Machiel.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mocht je enthousiast zijn geworden na het lezen van deze berichten (erg begrijpelijk :)), dan kunt u contact opnemen met Peeters Travel Agency! Het seizoen wordt in juni weer geopend want 50 graden (mrt-apr-mei) dat gun je niemand!