Floor goes Uganda

Het is al heeeeeeeeeeeel lang dat ik iets op onze site schreef. Reden: zwanger = misselijk = malaria = ellende. Dus geen goesting om iets op de site te zetten, maar dat is nu voorbij want sinds 23 april hebben we Floor! Ik beloof hierbij plechtig dat ik regelmatig weer wat op de site zet. Vooral omdat ik het ook leuk vind om dit te doen, maar natuurliijk ook om te delen hoe groot en leuk onze kleine meid wordt.

De afgelopen weken hebben wij in een geweldige luxe positie gezeten. We hebben bij familie en vrienden verbleven. Dit was voor ons erg fijn omdat we natuurlijk geen huis meer hebben in Nederland en ook heel lief van de mensen bij wie we in mochten wonen. Na de geboorte van Floor was dit vooral een luxe omdat er altijd opa’s, oma’s en tantes in de buurt waren om luiers te verschonen, te spelen en op te passen.

Maar na 7 weken Nederland vond Floor het tijd om met haar ouders terug naar Oeganda te gaan. Een paar dagen voor vertrek liep alles nog even lekker in de soep. Floors ticket scheen opeens geannuleerd te zijn en het consultatiebureau zorgde voor consternatie (noemen mensen het daarom consternatiebureau?) met de ontdekking dat Floor als jongetje geregistreerd stond. Wij waren natuurliijk bang dat dit ook in het paspoort stond, dat op de valreep klaar zou zijn. Hoezo stressvol? Uiteindeijk is alles op z’n pootjes terecht gekomen en konden we ons opmaken voor vertrek. Alle moeders die even met hun kind naar buiten gaan kennen het fenomeen: als je op pad gaat sjouw je je een bult aan allerlei babyzooi: luiers, speentje, extra kleding, kinderwagen, knuffeltje....pffff! Stel je voor je gaat met je 7 weken oude baby voor 15 maanden naar Oeganda.......wat neem je mee?

Met 2 volgeladen auto’s (5 koffers, 3x handbagage, maxicosi en kinderwagen) gingen we 15 juni op weg naar Schiphol. En dan de grote vraag: hoe doet Floor het in het vliegtuig? Één ding is zeker, reizen met een baby levert geweldige service op van het cabinepersoneel......oh wat schattig zo’n klein baby’tje. En jawel, evenals haar naamgenoot Floortje Dessing, is ze een natuurtalent wat betreft vliegen. Overal hadden we voorrang, bij stijgen en dalen kreeg ze lekker te drinken (dat krijg je zelfs niet in business class), zo had ze een eigen bedje en mocht ze ook de hele tijd op schoot zit, liggen of staan. Ze heeft niet gehuild! Het ging voortreffelijk en stiekem denken we dat ze later stewardes zal worden.

Ook de autorit van Entebbe (luchthaven) naar huis in Lira (zo’n 7 uur) ging erg goed. Al dat gehobbel zorgde er voor dat ze bijna alles slapend heeft doorgebracht. Zelfs het stuk 80 km wat je bijna geen weg meer kunt noemen met alle putten en zodanig afgebrokkelde weg dat het een 1-baansweg is geworden.

Een voortreffelijke reis dus! Helaas voor papa en mama was Floor bij aankomst klaar wakker van al dat geslaap in vliegtuig en auto en besloot ze pas om 03:00 te gaan slapen. Wij liepen inmiddels op ons tandvlees en vielen uiteindelijk als een blok in slaap. Floor gelukkig ook want die werd pas om 11:00 de volgende dag wakker..................dus we zijn thuis!!

Nu kan ons nieuwe hoofdstuk beginnen: family Peeters in Uganda! Lees je mee?

Sara